Kumsalla oynaşan dalgalar gibi,
Gönülde izleri siliyor zaman.
Hiç haber vermeden geçtiği için,
Gülerek affını diliyor zaman.
Leylak mevsiminde tutup elinden,
Bir dünya kuruyor masal dilinden,
Ama anlamıyor güzün halinden,
Üstüne üstüne geliyor zaman.
Soğukkanlılığı kışlardan almış,
Sabrını granit taşlardan almış,
Sakince uçmayı kuşlardan almış,
Dumansız yakmayı biliyor zaman.
Mehmet Taştan
