Âmâ bir dilenci, bir üst geçitte
Mahşere çağıran yanık bir sesle
Flüte hüzün ve hayat üflüyor.
Âmânın elleri ve dudakları,
Sanki yalnız beni görüyor anne.
Vicdanı kanamış kuşlar gibiyim
Ya da tüfek çatmış acemi bir er…
Mola yeri tedirgin ve telaşlı,
Belki düdük çalmak üzredir ama
İçtimaya hazır değilim anne.
Korkardın esefli sözler yazmamdan,
Olmasın isterdin şiirde hüzün.
Hiç sonu gelmeyen bir karanlıkta,
Gönlünü sesiyle sığayan çocuk,
Bir ana kuzusu değil mi anne?
Bir el tutmuş gibi şahdamarından,
Zahmetsiz doğrulup kalktı yerinden,
Kırklara karışan bir ermiş gibi,
O bir anda sırra kadem bastı da
Ardında bir tufan bıraktı anne.
Mehmet Taştan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder