Ve her sabah su döküp güneşe koyacaksın,
Dökülen hüzünleri seçeceksin elinle;
Belki bir akşamüstü veda edip seninle
Küs olup gideceğim.
Kanepeye uzanıp, okuduğun kitapta,
Devrik bir cümle ile çıkacağım karşına,
Kanatlanan belleğin konarken daldan dala;
Kuru bir yaprak gibi dalından düşüp yola
Güz olup gideceğim.
Küçük bir çaydanlığa demlediğin duygular,
Sıcak bir melodiyle dökülecek bardağa,
Isınırken ellerin, titreyecek dudağın;
Arkasında bir tufan beklese de bu dağın
Köz olup gideceğim.
Elindeki aynanın içindeymişim gibi,
İşveli bakışlarla süzeceksin kendini.
Birden soluklaşacak aynadaki o halim,
Üç beş parça şiire dönüşecek hayalim
Söz olup gideceğim.
Mehmet Taştan
