Sözün kuş olup uçtuğu, kuşun kar olup yağdığı bir şehirde doğmuşum. Erzurum'da yani... 60 darbesinden yedi yıl sonra.. Bundan sonrasını hatırlıyorum... Soğuk ve şiir orada işledi iliklerime... Ve o şehrin ezberiyle büyüdüm. Birbirini kesen iki doğrudan geçen ters açıların birbirine eşit olduğunu da orada öğrendim. Doğum ve ölüm gibi... Tutku ve nefret gibi.. Savaş ve barış gibi..
Ardından İstanbul... İlki ergenlik çağımsa, ikincisi rüşt çağım oldu..
İstanbul, bütün zıtlıkların, birbiriyle ahenk içinde raks edebildiği, tahayyül ufkunun ötesinde başlayan şehir.. Öldürülüp her bir parçası dört ayrı tepeye atılan dört kuş, nasıl ilahi bir emirle uzuvlarına yeniden kavuşup havalanmışsa, benimki de öyle oldu. Daha evvel öğrendiğim herşey birer birer parçalanıp yedi tepeye atıldı. Ve zamanla yeniden zihnimde vücut buldu. Zihnimde ve kalbimde... Kurumsal öğrenim süreci tamamlandığında adımın yanına bir de savcı diye yazdılar.
Ve palmiyeler şehri Adana.. Taş köprüyü batıdan doğuya doğru geçerek enkaza dönüşen Hadrianus'dan 19 asır sonra, aynı köprüyü doğudan batıya doğru geçtim. Geçtim ve guruba daldım. Epey sonra, Ashab-ı Kehf gölünün sularında uyandım. Onların sırrına eremesem de izlerinden ilham aldım. O ilhamla, hem hayatın estetik öyküsüne yaklaştım; hem de değişik çağların ve mekanların rüyasını aynı şiirde görebilmenin sırrına erdim. Şairliğim işte orada kavuştu bu günkü kıvamına.
Şimdi
Ankara'dayım ve hâlâ yazıyorum. Önceden İnsan Boşluğu (1987) ve Yağmur
Islıyor Beni (2009) adlı iki şiir kitabım yayınlandı. 2016’da yayınlanan Bu
Kapıdan adlı üçüncü kitap, şairlik yolculuğum boyunca yazdığım ve yeniden yayınlamaya değer bulduğum bütün şiirlerden oluşuyor.
Mehmet Taştan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder